مورچه های عسلی در مناطق خشک و بیابانی سراسر جهان زندگی می کنند، در استرالیا، مکزیک، آفریقای جنوبی، آریزونا، یوتا، کالیفرنیا، کلرادو دیده شده اند.
مورچههای عسلی به یکی از ۶ جنس مورچه، از جمله جنس معروف میرمیستوس» تعلق دارند و در اغلب مناطق گرم و خشک بخصوص کناره ی صحراها یافت میشوند. مورچه عسلی برای اولین بار در سال ۱۸۸۱ توسط هانری مک کوک» مستند شد.
مورچه عسلی، مورچه کارگر تخصصی یافتهای است که توسط دیگر کارگرها تغذیه میشوند تا حدی که شکم آنها به شدت متورم شده و شبیه دانه انگور میشود. از آن پس آنها شبیه انبان یا یخچال زیرزمینی عمل کرده و مورچههای دیگر در مواقع کمبود آب و غذا از آنها تغذیه میکنند.
غذای ذخیرهشده در بدن آنها، شهد غنی از قند گلهای صحرایی در فصول بارانی، شهد میوه ها، و یا قند تولید شده توسط شته ها، گال و و گاه ات کوچک است.
وقتی به مایعات ذخیره شده در شکم مورچه نیاز باشد، کارگرها آنتن مورچه عسلی را فشار داده و آنها مایعات ذخیره را بالا میآورند.
برخی مورچههای عسلی به ویژه از نوع Camponotus inflatus خوردنی هستند و گاه به عنوان بخشی از غذای طوایف مختلف بومیان استرالیا استفاده میشوند. قوم پاپونیا» (Papunya) در قلمرو شمالی استرالیا که به دنبال یک حکایت یا رؤیای مرتبط با مورچه عسلی نامگذاری شده اند. در جنبش هنری صحرای غربی» استرالیا، از عبارت پاپونیا تولا» استفاده میشود که به معنی رؤیای مورچه عسلی میباشد. مورچه عسلی توسط بومیان به عنوان مایعات شیرین خورده میشود و از خوردن آنها لذت می برند.
این مورچه ها در هر جایی از آشیانه ممکن است وجود داشته باشد ولی در شرایط طبیعی در عمیقترین جای آشیانه قرار میگیرند. شکم بزرگ و برآمدهشان آنها را زندانی میکند زیرا نمیتوانند از لانه خارج شوند. گاه اندازه آنها در حد یک دانه انگور میشود و غالباً از جایی در سقف آشیانه آویزان شده و ثابت باقی میمانند. این مورچهها در زمان کمبود غذا و آب ارزشمند میشوند. گاه مهاجمین از سایر کلنیها، ملکه آنها را کشته و کارگران و از جمله مورچههای عسلی را به غنیمت میبرند. این مورچهها تغییر رنگ میدهند. رنگهای رایج آنها سبز، قرمز، نارنجی، زرد و آبی است. تغییر رنگ به دلیل رنگ موادی است که در خود نگه میدارند.
در برخی جنسهای مورچه عسلی، وقتی کارگری برای ذخیره غذا انتخاب میشود، دیگر به وضعیت یک مورچه عادی باز نمیگردد. ولی در برخی جنسها، کارگران به طور موقت تبدیل به انبار میشوند. این مورچهها در دورههای کوتاهتر به ذخیره غذای کمتری اقدام میکنند.
کلنی این مورچه همچون اغلب مورچههای دیگر متکی به ملکه منفرد است. در جنس میرمیستوس، ملکه به مدت ۱۱ سال زنده و فعال میماند و هر روز ۱۵۰۰ تخم میگذارد. کارگرها دارای اندازه و رنگ متفاوتی هستند. وجود این مورچه ها در ستگاههای طبیعیشان هیچ خطری در بر ندارد .
درباره این سایت